Η Ομοιοπαθητική ως εναλλακτική προσέγγιση της θεραπευτικής

Έτσι, στις μέρες μας η ιατρική κατάφερε να νικήσει νόσους που κάποτε φάνταζαν ανίατες, να παρατείνει το μέσο όρο του προσδόκιμου διαβίωσης καθώς επίσης να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ανθρώπων τόσο σε κατάσταση ασθένειας όσο και σε έλλειψη αυτής. Εντούτοις τα αλματώδη βήματα που έγιναν όσον αφορά την πρόληψη, αντιμετώπιση και θεραπεία νόσων από την κλασική ιατρική δεν στάθηκαν τροχοπέδη για την παράλληλη εξέλιξη θεραπευτικών συστημάτων που βασιζόταν σε φιλοσοφία, συλλογισμό και μεθοδολογία διαφορετική από ότι η συμβατική ιατρική σκέψη. Μέσα στον τεράστιο όγκο εναλλακτικών προσεγγίσεων της θεραπευτικής που προέκυψαν σε διάφορες εποχές από πολλούς πολιτισμούς τα τελευταία χρόνια μεγάλο πεδίο στον ιατρικό στίβο έχει κερδίσει η Ομοιοπαθητική.

Η Ομοιοπαθητική ως έννοια δεν είναι νέα. Πρώτος ο Ιπποκράτης διατύπωσε τον νόμο των Ομοίων, την αρχή αυτής της επιστήμης. («Δια τα όμοια νούσος γίγνεται και δια τα όμοια προσφερόμενα εκ νοσεόντων υγιαίνονται»). Ωστόσο πατέρας της Ομοιοπαθητικής θεωρείται ο Γερμανός ιατρός Σαμουήλ Χάνεμαν (1755-1843) ο οποίος με το έργο του θεμελίωσε τις βασικές αρχές, και στάθηκε ο άνθρωπος που ενέπνευσε πλήθος ιατρών που ασχολήθηκαν και προόδευσαν αυτήν την μέθοδο. Στην συνέχεια εμφανίστηκαν αρκετοί χαρισματικοί επιστήμονες που συνέβαλαν στην εξέλιξη της γνώσης της ιατρικής αυτής μεθόδου όπως ο Kent, για να φτάσουμε στην εποχή μας στο Έλληνα Γεώργιο Βυθούλκα (Εναλλακτικό Βραβείο Nobel για την υγεία) ο οποίος με τις μελέτες, τις έρευνες και τις παρατηρήσεις του για την υγεία και την ασθένεια αναμόρφωσε την Ομοιοπαθητική στον αιώνα μας.

Η Ομοιοπαθητική είναι ένα θεραπευτικό σύστημα που βασίζεται σε νόμους και αρχές έχοντας ως στόχο την διέγερση και ενεργοποίηση της άμυνας του οργανισμού ώστε να αντιμετωπίσει και να απαλείψει κάθε νοσογόνο παράγοντα και ασθένεια με σκοπό την αποκατάσταση της υγείας. Σ' αυτήν την επιστήμη ο άνθρωπος διακρίνεται με μια συγκεκριμένη ιεραρχική δομή σε τρία επίπεδα:

1) Διανοητικό - Πνευματικό
2) Συγκινησιακό - Ψυχικό
3) Σωματικό ή φυσικό (όπου περιλαμβάνεται το σεξ, ο ύπνος, η τροφή και οι πέντε αισθήσεις).

Το ανώτερο και σπουδαιότερο επίπεδο είναι το διανοητικό - πνευματικό όπου συντελούνται οι ουσιαστικότερες λειτουργίες όπως η αντίληψη, η συνείδηση, η λογική. Δεύτερο σε σημαντικότητα είναι το συγκινησιακό επίπεδο όπου αποδίδονται τα συναισθήματα. Η χαρά, η θλίψη, η ηρεμία, το άγχος, το θάρρος, ο φόβος, η εμπιστοσύνη, η οργή. Τέλος το σωματικό επίπεδο, τρίτο σε σπουδαιότητα για το ανθρώπινο όν, αποτελείται από τα όργανα και τα συστήματα του σώματος.

Ανάμεσα σε αυτά τα επίπεδα υπάρχει μια αλληλεπίδραση και ισορροπία. Ο βαθμός υγείας ή ασθένειας ενός ατόμου μπορεί να αξιολογηθεί από την επισκόπηση αυτών των επιπέδων. Ο ανθρώπινος οργανισμός αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο και διατηρεί την ομοιόσταση. Έτσι το μέγεθος της ασθένειας καθορίζεται από το σύνολο της διαταραχής που εκδηλώνεται με μορφή συμπτωμάτων και στα τρία επίπεδα. Παρόλα αυτά όταν το μεγαλύτερο μέρος των συμπτωμάτων εντοπίζεται σ' ένα επίπεδο, το κέντρο βάρους της διαταραχής βρίσκεται σ' εκείνο το επίπεδο. Συνεπώς στην Ομοιοπαθητική ορίζεται ως υγεία η έλλειψη διαταραχών στο σωματικό, συγκινησιακό και διανοητικό επίπεδο.

Ο οργανισμός λειτουργεί πάντοτε ως σύνολο. Σε κάθε νοσογόνο παράγοντα αντιδρά με τον αμυντικό μηχανισμό που εκφράζεται μέσω των συμπτωμάτων. (για παράδειγμα ο πυρετός, που στην ουσία είναι η αύξηση της θερμοκρασίας του οργανισμού με σκοπό την εξουδετέρωση των παθογόνων μικροοργανισμών). Ο αμυντικός μηχανισμός στην Ομοιοπαθητική θεωρείται ένα δυναμικό επίπεδο που διαπερνά τα προαναφερθέντα τρία. Η μεθοδολογία στην επιστήμη αυτή έχει ως στόχο την κινητοποίηση του αμυντικού μηχανισμού ώστε να ενισχύσει την αντίδραση του έναντι σε οτιδήποτε βλαπτικό. Η στρατηγική που ακολουθείται είναι η χορήγηση φαρμάκων που θα παράγουν τα ίδια συμπτώματα που παρουσιάζει ο οργανισμός που νοσεί έτσι ώστε να ενεργοποιήσει, να ενισχύσει και να κατευθύνει την άμυνα του οργανισμού στην καταπολέμηση του νοσογόνου παράγοντα. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι χημικές ουσίες προερχόμενες από το ζωικό, φυτικό και ορυκτό βασίλειο που παράγουν κατά την λήψη τους σε υγιή οργανισμό διάφορα συμπτώματα. Η διαδικασία που ακολουθείται για την παρασκευή τους ονομάζεται δυναμοποίηση και περιλαμβάνει την αραίωση τους σε μεγάλο βαθμό μέχρι σε σημείο που η τοξικότητά τους να είναι πρακτικά μηδενική,  και η ταυτόχρονη δόνησή τους.

Με την κινητοποίηση του αμυντικού μηχανισμού μ' ένα φάρμακο που παράγει τα ίδια συμπτώματα μ' εκείνα που παρουσιάζει ο οργανισμός σε ασθένεια, υπάρχει ενεργοποίηση της άμυνας προς την κατεύθυνση της ασθένειας χωρίς να προκληθεί άλλη δράση. Αυτός είναι ο «νόμος των ομοίων». Δηλαδή σε κάθε ασθένεια ο Ομοιοπαθητικός ιατρός καταγράφει τα συμπτώματα που εκδηλώνονται σ' ένα οργανισμό, τα αξιολογεί με βάση την σημαντικότητα τους στα τρία επίπεδα πνευματικο  συναισθηματικό σωματικό και προσπαθεί να βρει το φάρμακο (από τα εργαλεία που διαθέτει: Ομοιοπαθητική φαρμακολογία - Materia Medica και το Synthesis που περιγράφει τα συμπτώματα που παρατηρήθηκαν σε συνάρτηση με χορηγούμενα φάρμακα) που θα παράγει σ' ένα υγιή οργανισμό ένα σύνολο συμπτωμάτων όμοια με αυτά που υπάρχουν στον ασθενή. Κατά συνέπεια στην Ομοιοπαθητική δεν υπάρχουν ασθένειες υπάρχουν ασθενείς. Σε ασθενείς που παρουσιάζουν στην συμβατική ιατρική μια όμοια νοσολογική οντότητα μπορεί να χορηγηθούν διαφορετικά φάρμακα αφού υπάρχει το ενδεχόμενο να παρουσιάζουν μια συμπτωματολογία διαφορετική στα τρία επίπεδα. Επιπρόσθετα πρέπει να αναφερθεί ότι στην κλασική Ομοιοπαθητική η τάση είναι η χορήγηση πάντα μόνο ενός φαρμάκου και όχι δύο ή περισσοτέρων ταυτόχρονο γιατί κάτι τέτοιο δεν θα οδηγούσε στην σωστή διέγερση του οργανισμού.

Η Ομοιοπαθητική έχει ευρύ θεραπευτικό φάσμα και ασχολείται με όλες τις παθήσεις εκτός από αυτές που αναμφισβήτητα απαιτούν χειρουργική επέμβαση. Μπορεί να θεραπεύσει δερματολογικά, παθολογικά, παιδιατρικά, γυναικολογικά κ.α. Προσφέρει επίσης βοήθεια σε επείγουσες καταστάσεις. Τα Ομοιοπαθητικά φάρμακα όντας ακίνδυνα (χωρίς παρενέργειες αφού πρόκειται για ουσίες διαλυμένες κάτω από τον αριθμό Avogadro) μπορεί να χορηγηθούν σε παιδιά και σε γυναίκες στην εγκυμοσύνη. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι εφικτό το να ακολουθήσει ένας ασθενής ομοιοπαθητική θεραπεία παράλληλα με την κλασική ιατρική. Για παράδειγμα ένα άτομο που πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να βοηθηθεί μειώνοντας την δόση ινσουλίνης και να αποφύγει την εμφάνιση των μακροχρόνιων επιπλοκών. Η Ομοιοπαθητική είναι μια μέθοδος θεραπείας που στηρίζεται στην διέγερση του αμυντικού μηχανισμού. Σε σοβαρές παθήσεις όπως ο καρκίνος, το AIDS, η πολλαπλή σκλήρυνση (σκλήρυνση κατά πλάκας) το αμυντικό σύστημα είναι επιβαρημένο. Κάτι τέτοιο συνεπάγεται με δυσκολία αντιμετώπισης από πλευράς της Ομοιοπαθητικής. Ωστόσο σε αρκετές περιπτώσεις η εμπειρία έδειξε ότι μπορούν να βρουν όφελος οι ασθενείς.

Για την ορθή Ομοιοπαθητική θεραπεία χρειάζεται μια αυστηρή συντήρηση και προστασία των φαρμάκων. Είναι απαραίτητο αυτά να αποθηκεύονται σε γυάλινα ή πλαστικά φιαλίδια με φελλό ή με πλαστικό πώμα. Τα φάρμακα πρέπει να φυλάσσονται σε μέρος που να μην έρχονται σε άμεση επαφή με ηλιακό φως, να μην έχει υπερβολική ζέστη, κρύο ή έντονες μυρωδιές. Επιπλέον είναι απαραίτητο να βρίσκονται μακριά από ηλεκτρομαγνητικά πεδία, δηλαδή από την τηλεόραση, στερεοφωνικό, κινητό τηλέφωνο.

Η καλύτερη ώρα για την λήψη φαρμάκων είναι το πρωί πριν το πρόγευμα και πριν το βούρτσισμα των δοντιών. Εάν ένα φάρμακο πρέπει να το πάρει ο ασθενής μετά το φαγητό, είναι αναγκαίο κάτι τέτοιο να γίνει μιάμιση ώρα μετά για να μειωθεί η πιθανότητα οποιασδήποτε έντονης οσμής που πιθανόν έχει παραμείνει στο στόμα. Όταν όμως ο ασθενής πάρει το φάρμακο μπορεί να γευματίσει μετά από 10 λεπτά. Κατά την διάρκεια της θεραπείας ο ασθενής θα πρέπει να αποφεύγει κάποιες ουσίες που μπορεί να αντιδοτήσουν και να αναιρέσουν την δράση των φαρμάκων.

Τέτοιες ουσίες είναι ο καφές, η μέντα, η καμφορά, το γαρυφαλέλαιο, οτιδήποτε περιέχει καφεΐνη όπως coca cola, τσάι. Το τόνικ επίσης αντιδοτεί. Αντίδοτα είναι τα αντιβιοτικά, κορτιζόνη, ψυχοφάρμακα, δερματολογικές αλοιφές για μύκητες κ.α.

Εν κατακλείδι είναι απαραίτητο να επισημανθεί ότι η Ομοιοπαθητική δεν είναι πανάκεια. Πρόκειται για ένα επιστημονικό σύστημα που εφαρμόζεται από ιατρούς και στοχεύει στην διέγερση του αμυντικού μηχανισμού. Μπορεί να ευεργετήσει και να θεραπεύσει πλήθος παθολογικών καταστάσεων αποτελώντας σημαντικό σύμμαχο της κλασικής ιατρικής για την απόκτηση και αποκατάσταση του μεγαλύτερου αγαθού της ανθρώπινης ύπαρξης, της υγείας.

Χαλίτσιος Χρήστος

Φαρμακοποιός

Φοιτητής Διεθ. Ακαδημίας Κλασικής Ομοιοπαθητικής